341-350

341․Անգղերի կռնչոցից, վախեցած ձիերը խլշեցին ականջներ:
Անգղերի կռնչոցից վախեցած ձիերը՝ խլշեցին ականջներ:
Ժայռի կատարին բազմած արծիվն, ակնդետ նայում էր երկնի լազուրին:
Այս անգամ, ուրիշ կաս-կարմիր փողկապով, էր նոր ածիլված դեմքով, անսովոր առույգ ու կենսուրախ:
Այս անգամ ուրիշ կաս-կարմիր փողկապով էր՝ նոր ածիլված դեմքով անսովոր առույգ ու կենսուրախ:
Տիկին Նվարդը` գլխին մի խայտաբղետ մեծ գլխարկ, ուրախ- ուրախ անցնում էր:
Օրիորդը գլուխը կախեց մտածության մեջ ընկավ, Սամվելը` նրա սիրելին, փորձանքին էր ընդառաջ գնում:
Մանուկները գնում էին ծանոթ արահետով, որ տանում էր դեպի բուրգի քարանձավները, սիրելի և երկյուղալի վայրեր:
Մանուկները գնում էին ծանոթ արահետով, որ տանում էր, դեպի բուրգի քարանձավները, սիրելի և երկյուղալի վայրեր:

Չբացահայտված Սիամանթոն

Սիամանթայի իսկական անունը և ազգանունը՝ Ատոմ Յարճանյան է։ Սիամանթոն արևմտահայ հայտնի գրողներից մեկն է, ով տարբերվում է նրա անինքնատիպ պոեզյաներով։ Նրա պոեզյաներում նկարագրված է՝ ժողովրդի պայքարը, ցավը, մեռնող հույսը, ողբանք, թախիծը և վրեժը։ Բայց նա տարբերվում է, ուրիշ բանաստեղծներից, նրանով , որ նա իր պոեզյաներում դաժանությունը ներկայացնում է մի փոքր ռոմատիզացնելով, տալով պատկերավոր երանգներ։ Օրիանկ՝ Մահուան տեսիլք (Մահվան տեսիլք) բանաստեղծության մեջ արյունը, նմանացնում և համեմատում էր, գինու հետ, մարդկանց ահ և ողբանքը՝ փոթորիկ ծովի ալիքներում։ Օրինակները բազնուն են և շատ պատկերավոր։
Եվ ի վերջո առաջանում է հարց թե ինչու եմ ես մտածում, որ Սիամանթոն չբացահայտված գրող է։ Գրողների աձը ավելի լավ հասկանալու համար, մեզ համար աղբյուր է հանդիսանում նրանց գրերը։ Փոքրիկ գարնան մասին մի բանաստեղծությունը կարող է պատմի շատ բան գրողի աշխարահայցք, հոգեբանության մասին։ Իսկ Սիամանթոյի դեպքում, նրան վիճագրված էր ներկայացնել ժողովդր ողբը և ոչ մի ուրիշ բան։ Եվ հիմա, ո՞վ է Սիամանթոն։ Հարց, որը արդեն ինքնիրեն հանդիսանում է պատասխան։

Ռուբեն Սևակ․ հոգիս

Հոգիս

Հիվանդ տերև մը տեսա կանաչին մեջ դաշտերուն։
Ի՜նչ աղվոր էր գարունը, փափուկ հովեն օրորուն,
Սիրուն խոտերը դաշտին, ծաղիկներն ալ բյուր գույնով,
Կը խնդայի՜ն լռելյայն գաղջ արևին տաք գինով։

Բայց գարնային կենսավե՜տ այդ պահին մեջ օրորուն,
Հիվանդ տերև՜ մը տեսա, կանաչին մեջ դաշտերուն,
Չորցած տե՜րև մը նիհար, որ զեփյուռին հըպումով
Մեռելամերձ կը դողար մարգերուն մեջ ակնաթով։

Սիրտս անհո՜ւն ցավով լի, ես հեռացա սըգահար,
Մատներու մեջ առի զայն ու իր մարմինը նիհար
Գուրգուրանքով, արցունքով մոտեցուցի շըրթունքիս։

Անժամանա՜կ թարշամած գարնան տերև մ’է հոգիս.
Ծաղիկներու մեջ կյանքին, զեփյուռին տակ մայիսի,
Ա՛լ ժըպտալու անկարող, ան կը դողա՜, կը մըսի՜․․․

Հիվա՜նդ տերև մը տեսա կանաչին մեջ դաշտերուն․․․

Երեք ճգնավոր վանականներ

Անցյալում, երբ Իռլանդիայում շատ ճգնավորներ կային, երեք սուրբ վանականներ, շրջվելով աշխարհիկ ու դատարկ խոսակցությունների եռուզեռից, որոշեցին հեռանալ հասարակությունից, և մեկուսնալա մի կղզում , աստվածային լռություն գտնելու համար:

Կարդում ենք Համո Սահյան

• Զնգացող լռություն
• “Նորից կարմիր ու կանաչ” Համո Սահյան
• “Գարուն էր” Համո Սահյան
• Մայրամուտ
• Ժայռից մասուր է կաթում

331-340

331․1․Նա կարգին ուրախացավ, այդ ճակատագրական օրը։
Ըստ կարգի այն ինչ արել եմ ես անընդունելի է։
2․Երբ վերկացավ իր անկողնուց ժամանակավորապես կուրացավ։
Նա կուրացել էր, այդքան հարստտության մեջ։
3․Ամեն ինչ աղոտ եմ հիշում, չեմ կարողանում վերականգնել հիշողություներս։
Նրա աղոտ հայացքը, արդեն պատճառ էր չշբվելու։
Այս աղոտ ապուրը նույնիսկ շները չկերան, ստիպված եմ աղբը նետել։
4․Նա մի կերպ դուրս եկավ այդ իրավիճակից։
Նա դուրս եկավ այդ օֆիսից, որպեսզի սկսի նոր կյանք։
Ապրիլի 20-ին աշխարհ դուրս եկավ գրող ՝Դանիել Վարուժանը։