Այս կարդացի Վիլյամ Սարոյանի << Այն հեռավոր գիշերը>>։ Այս պատմվածքն շատ հուզից, թախծոտ, սիրային ստեղծագրծություն էր, որը նման չէր Վիլյամ Սարոյանի ոճին։ Իմ ճանաչաց Վիլիամ Սարոյանը սև հումոր է։ Այս ստեղծագործությունը ,այդքանել ես չհավանեցի։ Այս ստեղծագործությունը շատ թաղծոտ, հերոսը անցյալի մեջ խորտարկվում էր ։ Բայց ես միևնույն է ես ունեմ սիրելի տողեր՝
Գիշերվա կեսին, երբ համբուրեցի նրան, աղջիկն արտասվեց, եւ ես հիվանդացա սիրո տրտմությամբ:
Մանե Մկրտչյանի բլոգ 