Հերման Հեսսե | Ով կարողանում է սիրել, երջանիկ է

Հերման Հեսսեն այս ստեղծագործությունում ներկայացնում է երջանկության նախադրայլները։ Նա համարում է, որ երժանիկ լինելու համար պետք չէ փող, գեղեցկություն, կարողություն։ Իրականում ես այդքանել այդ մտքին համաձայն չեմ, որովհետև ես չեմ համարում, որ երջանկոթւոյւնը ամեն մարդու համար նույն զգացողությունն է։ Կարող է մի մարդու համար երջանկությունը լինի՝ գումարը, մեկի համար գեղեցկությունը, իսկ մեկի համար նյունիսկ ամենասովորական ծաղիկը։ Նաև նա իր ստեղծագործություն ասում է, որ մարդ առողջ է, երբ նա իրեն ասում է, որ նա առողջ է։ Ես համաձայն եմ այս մտքի հետ։ Հասարակության կարծիքը մեր վրա է ազդում լայնակիորն, նույնիսկ մենք սկսում են հավատալ այն մտքին, որը իրականում այդպիսիս բան չկա։ Այդ պատճառով ես կարծում եմ , որ մարդ կարող այդպիսի մեծ ազդեցություն թողի ինքն իր վրա։ Ոչ միայն առողջության, դա կարող է լինել նաև մարդու տրամադրության, գեղեցկության, տեսքի և այլն։
…Մարդը ոչինչ չի կարող սիրել այնպես, ինչպես ինքն իրեն։ Մարդը ոչնչից այնքան չի սարսափի, որքան ինքն իրենից։
Այս տողերը իրոք ճիշտ են։ Չկա աշխարհում մարդ, որ ինքն իրեն մի փոքր նույնիսկ չսիրի և հարգի։ Ըստ իս մարդ երջանիկ է երբ սիրում է և առաջին տեղն է դնում իր սիրելի ես-ին։ Ոչ դա ընհանարապես կապված չէ եսասիրության հետ, սա միայն կապված է մարդու ինքնության հաստատումը մարդկանց մեջ։

Ինչպես խորամանկեցին մեծ Ռաֆթարիին

Ես ձեզ արդեն պատմել եմ հին ժամանակներում հյուրընկալության օրենքի մասին։ Անցյալում, այո իսկապես շատ վաղուց , երբ հանրահայտ կատակասեր Ռաֆթերին ակնածանքով էր պահում ամբողջ Կոնախտը,  պահանջվեց արտասովոր կնոջ խելք , որպեսզի շրջանցել հյուրընկալության անխախտելի օրենքը: Այդ կնոջը հաջողվեց առանց որևէ կշտամբանքի և անկանոն կերպով իր տնից դուրս վռնդի փողոցային երաժշտի, որը, առավել ևս, իր մեջ համատեղում էր իսկական բանաստեղծի խելքն ու անկախությունը։